Życzliwość i docenienie – dlaczego atmosfera w pracy ma większe znaczenie, niż myślimy

Dobrą atmosferę z reguły cechuje postawa i sposób, w jaki ludzie reagują na siebie, przy czym szczególne znaczenie ma życzliwość i docenienie. Życzliwość – łączy w sobie troskę, uważność, dobre intencje i chęć wspierania, a postawa doceniająca to widzenie innych przez pryzmat ich mocnych stron, a nie ułomności czy braków. Razem tworzą coś jak „klej” dobrostanu w zespołach :

• Działają  jak bufor przeciwko stresowi – w zespole w którym czujemy się bezpiecznie łatwiej podejmiemy ryzyko proszenia o pomoc czy szukania wsparcia 
• Zapobiegają izolacji  – życzliwa i empatyczna osoba łatwiej zauważy dystansowanie się kolegi czy koleżanki i sprawdzi czy wszystko u niej ok) i
• Obniżają  negatywne skutkom samotności – społeczne wsparcie i relacje to ogromny zasób w przechodzeniu przez wyzwania i trudności. 

Badania szczęścia potwierdzają wagę życzliwości

O tym, że nasze samopoczucie i subiektywny dobrostan zależy od życzliwości innych,zarówno od naszych przekonań na ten temat, jak i faktycznie doświadczanych aktów życzliwości, donosi najnowszy raport z badania szczęścia w życiu World Happiness Report 2025*.  Badanie w tej edycji skupiło się na wpływie troski i życzliwości na poziom odczuwanego dobrostanu. Wnioski, które możemy „przenieść” z wyników tych międzynarodowych badań do codziennego życia i współpracy w zespołach to przede wszystkim zasada, że zaufanie i życzliwość wobec innych (oraz przekonanie, że inni też są życzliwi) sprzyja poczuciu bezpieczeństwa i zadowolenia z życia.

Te wyniki pokazują, że sekret naszego przetrwania tkwi nie tylko w przystosowywaniu się, ale także w umiejętności czynienia dobra, nawiązywania więzi i życzliwości wobec innych. A tu liczą się … małe gesty i codzienna praktyka. Często nie rozwiążemy czyjegoś problemu, bo mamy na to ograniczony wpływ, ale zawsze możemy być życzliwym (na to mamy wpływ 100%).

Życzliwość w praktyce 

• Mikrogesty na co dzień: uśmiech, zwracanie się po imieniu, okazywani troski, kiedy widzisz osobę w potrzebie;
• Wspólne jedzenie posiłków (zamiast samotnego jedzenia przy biurku);
• Sprawdzenie własnych intencji wobec innych (np. jaka jest moja intencja, po co to robię?);
• Mentalizacja: rozszerzanie perspektywy w myśleniu o sytuacji drugiego człowieka, wchodzenie w czyjś buty;
• Empatyczne słuchanie: kontakt wzrokowy, obecność psychiczna zamiast zajmowania się w myślach własnym tematem; 
• Uważna komunikacja: zwracanie uwagi na własny ton głosu, unikanie oskarżeń lub nadmiarowych interpretacji, trzymanie się faktów, zadawanie pytań otwartych, żeby dowiedzieć się więcej; 
• Deklarowanie chęci pomocy i wsparcia, zwłaszcza jeśli to zasadne;
• Sprawdzenie własnej postawy wobec innych: czy jest to postawa „z”, „do”, „obok” , a może „przeciw”?

Postawa doceniająca w praktyce 

• Mikrogesty na co dzień: dziękuj za drobne rzeczy i przysługi, patrz na ludzi przez pryzmat ich „wielkości” i mocnych stron; 
• Zauważaj czyjś wysiłek, nie tylko efekt;
• Doceniaj także mało widoczne rzeczy, jak czyjąś cierpliwość, empatię, optymizm, chęć pomocy; 
• Praktykuj wdzięczność: na przykład kończ dzień krótkim podsumowaniem: za co jestem wdzięczna sobie („uporałam się z czymś, co było trudne”, za co jestem wdzięczna zespołowi („wykazaliśmy się solidarnością wobec kogoś, kto potrzebował wsparcia”); spróbuj powiązać to z ważną swoją wartością (np. odpowiedzialności, wspólnoty itp).

* Badanie szczęścia dotyczyło 147 krajów. Polska zajęła 26 miejsce. Na podium jest Finlandia, ostatnie miejsce zajmuje Afganistan.