Jaką postawę przyjąć kiedy pracownik przebywa na dłuższym zwolnieniu lekarskim?

Każdy z nas może się rozchorować. Każdy ma też prawo do skorzystania ze zwolnienia lekarskiego, kiedy zachodzi taka potrzeba. Pandemia raz na zawsze rozprawiła się z mitem zbiorowej (nad)odporności przejawianej, na przykład, pod postacią prezenteizmu (czyli obecność w pracy pomimo choroby) i pokazała, że ludzka kruchość nie stoi w sprzeczności z mocnymi stronami i potencjałem. To w okresie pandemii słyszałam często takie stwierdzenia: „jestem na zwolnieniu lekarskim po raz pierwszy w swojej karierze zawodowej”. Okres pandemii mamy dawno za sobą, oswoiliśmy też wiele zmian, od pracy zdalnej po korzystanie ze zwolnień lekarskich. Niby wiemy, że lepiej, żeby chora osoba miała czas i możliwość stanięcia na nogi, jednak w przypadku dłuższych zwolnień lekarskich może pojawić się spod napięcia w zespole. Te napięcia dotyczą tematów:

•  organizacyjnych  – konieczność rozprowadzenia zadań w zespole
• merytorycznych i kompetencyjnych – znalezienie osoby, która będzie w stanie zastąpić chorą osobę w zakresie jej zadań
•  emocjonalnych – w przypadku dłuższych niedyspozycji trudna jest niepewność i frustracja związana z tym, że nie wiadomo kiedy pracownik wróci i na jak długo.

Może pojawiać się trudność, nie tylko w kwestii planowania pracy zespołu, ale z uwagi na pojawiające się emocje – szukania rozwiązań i komunikowania się z pracownikiem przebywającym na zwolnieniu. 

Z takim tematem zwrócił się do mnie podczas sesji coachingowych jeden z moich klientów, menedżer zarządzający ważnym obszarem w firmie.  Tak rozpoczął nasze spotkanie: 

Klient: Mój pracownik przebywa na dłuższym zwolnieniu. Chociaż sam go do tego zwolnienia namawiałem teraz, kiedy jego nieobecność się przedłuża, zaczynam mieć z tym coraz większy problem. Ważne zadania leżą, nie mam komu ich przekazać. Jak teraz się pojawi w pracy zamierzam postawić sprawę na ostrzu noża.

 Ja: czyli…?

Klient: Zapytam go wprost czy zamierza wziąć odpowiedzialność za swoje zadania.

 Ja: no ale słyszę, że człowiek jest chory. 

Klient: No jest. Empatia empatią, ale zadania są faktem, do nich trzeba podejść zadaniowo!

 Ja: hmmm, to może sprawdźmy jak można podjeść do tych zadań zadaniowo, a do człowieka z empatią, co ty na to?

Po rozpoznaniu tematu, okoliczności i emocji, jakie towarzyszyły mojemu klientowi w drugiej części sesji zaprosiłam mojego klienta na tzw. metaforyczny balkon, żeby popatrzył na tę sytuację z szerszej perspektywy. Skupiliśmy się na szukaniu wszystkich możliwości, jakie jako menedżer, ma do dyspozycji, żeby zaopiekować zadania, na czas nieobecności/ ograniczonej dyspozycji pracownika. W opcjach pojawiło ponad 10 rozwiązań, w tym kilka nieoczywistych, jedno zupełnie out of the box. 

Przede wszystkim jednak zmieniło się nastawienie mojego klienta. Z uczucia dużej presji, frustracji i przekonania „że nie ma wyjścia” na poczucie, że ma w puli możliwości różne działania, bez utraty postawy empatycznej wobec chorego pracownika. Pojawiła się przestrzeń na oddech i ta myśl… że bez tej jego presji łatwiej też pracownikowi będzie wracać do zdrowia.

„Presja, jaką czułem sprawiała, że byłem napięty i ta przestrzeń na rozwiązania była ciasna. Szersza perspektywa dała mi jednocześnie przestrzeń na oddech i działanie.”

Ta przykładowa sesja coachingową w temacie dłuższego zwolnienia lekarskiego pokazuje, że:

• trudne emocje (niepewność, frustracja) zawężają perspektywę i utrudniają liderowi znajdowanie rozwiązań
• presja na zadania i realizację celu ogranicza działanie empatyczne wobec osoby
• nastawienie na szukanie konstruktywnych rozwiązań, bez obwiniania i szukania kozłów ofiarnych, w bezpiecznej i wspierającej atmosferze przynosi dobre efekty, służące wszystkim. 

[publikowane fragmenty za zgodą klienta]