Efektem jest zwiększona rotacja pracowników. A to problem dla każdego pracodawcy.
Po pierwsze, na zwolniony wakat trzeba znaleźć następców, a proces rekrutacji generuje koszty. Nie tylko bezpośrednie, ale i te wynikające z czasu i energii, jakie trzeba poświęcić na wyselekcjonowanie odpowiedniego kandydata i jego przeszkolenie. Nawet w zawodach, które nie wymagają szczególnych kompetencji, wdrożenie się, dokładne poznanie procedur i nabranie jako takiej wprawy, musi chwilę potrwać. W przypadku specjalistów, osób z doświadczeniem lub wyrobionymi kontaktami handlowymi – jest jeszcze gorzej. Szacuje się, że łączny koszt odejścia pracownika to od 30% do 200% jego rocznej pensji!
Odejścia z pracy mogą się wiązać z oczekiwaniami finansowymi
Liczne przykłady pokazują jednak, że to często działanie krótkotrwałe: do zwiększonego wynagrodzenia pracownicy przyzwyczajają się dość szybko. A apetyt rośnie w miarę jedzenia.
Nie tylko finanse
Jednak, wbrew pozorom, to nie czynniki ekonomiczne są główną przyczyną zmiany pracy. Z badań przeprowadzonych przez Instytut Saratoga wynika, że ze względów finansowych odchodzi zaledwie 12% pracowników. Pozostałym oprócz wysokości wynagrodzenia przeszkadza coś jeszcze.
Jak w książce „7 prawdziwych powodów odchodzenia z pracy” twierdzi Branham Leigh, mogą to być: niespełnione oczekiwania, niedopasowanie cech i umiejętności pracownika do stanowiska, słaba informacja zwrotna na temat wykonanych zadań, zbyt małe szanse rozwoju zawodowego i awansu, poczucie niskiej wartości i niedocenienia, stres wywołany nadmiarem pracy i brakiem równowagi i w końcu utrata zaufania do kierownictwa.
Badanie, diagnoza, działanie
Na wszystkie te czynniki pracodawcy mogą mieć istotny wpływ. Muszą tylko działać z odpowiednim wyprzedzeniem, zanim pracownika ogarnie frustracja. Warto zatem trzymać rękę na pulsie, na bieżąco rozwiązywać kryzysy i regularnie sprawdzać poziom satysfakcji pracowników z wykonywanej pracy.
Ostatecznie – wspomniana na wstępie sytuacja na rynku pracy nie jest przyczyną licznych odejść z pracy. Są one skutkiem braku zadowolenia. A dziś po prostu odejść jest łatwiej, niż jeszcze 10 lat temu, bo niebezpieczeństwo długiego braku pracy jest stosunkowo niewielkie.
Autor: Jarosław Krawczyk
