Kogo nie mogą objąć zwolnienia grupowe?

Czym są zwolnienia grupowe?

Zwolnienia grupowe są szczególnym trybem rozwiązywania umowy o pracę, z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Nie ma możliwości przeprowadzenia zwolnień grupowych z winy pracowników. Co więcej, by można było używać terminu „zwolnienia grupowe” musi być jednocześnie spełnionych kilka warunków:

  • firma musi zatrudniać co najmniej 20 pracowników,
  • przyczyny zwolnień muszą leżeć po stronie zakładu pracy (np. likwidacja zakładu pracy czy bankructwo firmy), a nie po stronie pracowników,
  • w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwalnianych jest co najmniej:
  1. 10 pracowników, gdy firma zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
  2. 10 proc. pracowników, gdy firma zatrudnia co najmniej 100, ale mniej niż 300 pracowników,
  3. 30 pracowników, gdy firma zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników).

Zwolnienia grupowe to sformalizowany proces, który wymaga od pracodawcy podjęcia pewnych czynności. Nie można ich pominąć. Wszystkie muszą zostać przeprowadzone w określonym czasie, by pracodawca mógł wcielić w życie zwolnienia grupowe. Przede wszystkim należy zawiadomić związki zawodowe lub (jeśli takowe nie istnieją) przedstawicieli pracowników danej firmy m.in. o przyczynach zwolnień i proponowanym sposobie ich przeprowadzenia. Kolejnym obowiązkiem jest zawiadomienie powiatowego urzędu pracy o przyczynach zwolnień grupowych. Ponadto trzeba przeprowadzić z zakładowymi organizacjami związkowymi (lub przedstawicielami pracowników) konsultacje zamiaru zwolnień grupowych i procedury ich wdrożenia w firmie, zawrzeć ze związkami zawodowymi porozumienie lub – w razie braku konsensusu co do jego treści bądź braku związków zawodowych – ustalić przez pracodawcę w regulaminie zasad postępowania wobec pracowników, których obejmą zwolnienia grupowe. Kolejnym obowiązkiem zwalniającego pracodawcy jest zawiadomienie powiatowego urzędu pracy o porozumieniu lub regulaminie określającym sposób przeprowadzania zwolnień grupowych oraz wręczenie oświadczeń o rozwiązaniu umów o pracę i wypłacenie odpraw pieniężnych zwalnianym pracownikom.

Kto nie może być objęty zwolnieniami grupowymi?

Polskie prawo pracy określa szczegółowo katalog pracowników, którzy są chronieni przed rozwiązaniem stosunku pracy w ramach zwolnienia grupowego. Dlatego pracodawcy, którzy planują taki ruch w firmie, muszą dokładnie zwrócić uwagę, kogo typują do rozwiązania umowy o pracę w ramach zwolnień grupowych. Takich przypadków, które są chronione, wbrew pozorom jest naprawdę sporo.

Zgodnie z przepisami ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, pracodawca nie może rozwiązać umowy o pracę zawartej z pracownikiem:

  • który znajduje się w ochronie przedemerytalnej (brakuje mu nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia wieku emerytalnego);
  • w ciąży, w okresie urlopu macierzyńskiego, od dnia złożenia wniosku o udzielenie urlopu macierzyńskiego albo jego części, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego albo jego części, urlopu rodzicielskiego albo jego części, urlopu ojcowskiego albo jego części oraz urlopu opiekuńczego – do dnia zakończenia tego urlopu;
  • będącym członkiem rady pracowniczej przedsiębiorstwa państwowego;
  • będącym członkiem zarządu zakładowej organizacji związkowej;
  • będącym członkiem zakładowej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy;
  • będącym członkiem specjalnego zespołu negocjacyjnego lub europejskiej rady zakładowej;
  • będącym członkiem specjalnego zespołu negocjacyjnego, organu przedstawicielskiego lub przedstawicielem pracowników w spółce europejskiej lub w spółdzielni europejskiej lub w radzie nadzorczej albo radzie dyrektorów powstałej w wyniku transgranicznego przekształcenia, połączenia lub podziału spółek;
  • będącym społecznym inspektorem pracy;
  • powołanym do odbycia czynnej służy wojskowej, służby zastępczej, zasadniczej służby wojskowej albo przeszkolenia wojskowego;
  • będącym członkiem rady pracowników;
  • który przebywa na urlopie, który nie przekracza trzech miesięcy lub innej usprawiedliwionej nieobecności, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający pracodawcę do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Konsekwencje zastosowania zwolnień grupowych wobec pracownika przed nimi chronionego

Ochrona przed rozwiązaniem stosunku pracy w odniesieniu do wskazanych wyżej osób ma charakter bezwzględny. – Oznacza to, że złożenie oświadczenia przez pracodawcę o rozwiązaniu stosunku pracy jest niedopuszczalne. Bezprzedmiotowe byłoby również w tym zakresie występowanie przez pracodawcę o zgodę na rozwiązanie stosunku pracy. Niedopuszczalność złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę oznacza, że w przypadku złożenia takiego oświadczenia jest ono złożone z naruszeniem przepisów prawa pracy i pracownikowi przysługują roszczenia o odszkodowanie albo przywrócenie do pracy wraz z wynagrodzeniem za cały okres pozostawania bez pracy – mówi Edyta Defańska-Czujko, specjalistka od prawa HR z wieloletnim stażem, pracująca dla Deloitte. 

Możliwość zwolnienia pracowników chronionych

Specjalistka ta wskazuje również, że zgodnie z przepisami ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników pracownikom wymienionym powyżej pracodawca może jedynie wypowiedzieć warunki pracy i płacy. Natomiast, jeśli wypowiedzenie warunków pracy i płacy powodowałoby obniżenie wynagrodzenia, takiemu pracownikowi przysługuje, do końca okresu ochrony, dodatek wyrównawczy.

– Możliwe jest natomiast rozwiązanie umowy o pracę z osobą, która przebywa na urlopie trwającym co najmniej trzy miesiące.  Trzeba pamiętać, że możliwość rozwiązania umowy istnieje od pierwszego dnia przebywania na tym urlopie. Rozwiązanie umowy jest możliwe również w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli upłynął już okres uprawniający pracodawcę do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Przykład? Dotyczy to m.in. nieobecności ze względu na niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby – dodaje Edyta Defańska-Czujko.