Szklany sufit objawia się w różnych formach. Może to być np. brak dostępu do kluczowych informacji i zasobów, mniejsze wsparcie ze strony przełożonych i współpracowników, brak widoczności i docenienia osiągnięć, a także ukryta dyskryminacja i uprzedzenia w procesach rekrutacyjnych i awansowych. Te niewidoczne bariery mogą skutecznie utrudniać awans zawodowy i ograniczać możliwości rozwoju zawodowego dla osób, które nie pasują do tradycyjnego wzorca lidera organizacyjnego.
Szklany sufit ma poważne konsekwencje dla jednostek i organizacji. Dla jednostek, może to prowadzić do poczucia frustracji, niskiego poczucia własnej wartości i braku motywacji do dalszego rozwoju zawodowego. Dla organizacji zaś, może to prowadzić do utraty cennych talentów i ograniczenia różnorodności i innowacyjności w zespole.
W walce z szklanym sufitem istotne jest podejmowanie działań na wielu płaszczyznach. Organizacje powinny podejmować świadome działania mające na celu eliminację ukrytych barier i promowanie równych szans i możliwości rozwoju zawodowego dla wszystkich pracowników. To może obejmować m.in. szkolenia antydyskryminacyjne i świadomościowe dla pracowników i kadry zarządzającej, wprowadzenie polityk i procedur mających na celu zapobieganie dyskryminacji i uprzedzeniom w miejscu pracy, oraz promowanie aktywnej rekrutacji i awansu osób należących do marginalizowanych grup.
Jednak walka z szklanym sufitem wymaga również zmian na poziomie społecznym i kulturowym. Konieczne jest budowanie świadomości społecznej na temat niewidocznych barier i uprzedzeń w miejscu pracy oraz promowanie wartości różnorodności, równości i inkluzji we wszystkich sferach życia społecznego i instytucjonalnego. Tylko poprzez wspólne działania i zaangażowanie społeczne możemy skutecznie eliminować szklane sufity i tworzyć bardziej sprawiedliwe i równościowe społeczeństwo.
